எப்படியும் ஒருநாள் எம் முற்றம் மிதிப்போம்தானே!

இருவது வருஷம் ஆச்சு...

இருநூறு வசந்தம் போச்சு...

குண்டுபோட்டு கலைத்தனர் - வந்து

கூரை குலைத்து போயினர்

கல்லை மட்டு விட்டதனால் - வெறும்

கட்டிடமாய் நிண்டு கொண்டு - என்னிடம்

இன்று நீ என்ன தான் கேட்கிறாய்?

இத்தனை நாளாய் நாம் எங்கிருந்தோம் என்றா?

அங்க...

ஆக்கிரமித்தவன் நின்டிருப்பான்,

அவன் கூலிக்காரன் வந்திருப்பான்

வேறுசிலர் கண்டிருப்பாய் - அவர்கள்

வேவுபாக்க நுழைந்திருப்பர் - நமக்காய்

போராட துணிந்தவர்கள்,

படைகள் பல அமைத்தவர்கள்

உயர் பாதுகாப்பிலும்

ஊடுருவ துணிந்தவங்கள்

இவர் எல்லாம் இருந்தும் நானோ...

போராளி ஆகவில்லை

போர்க்களம் ஒன்றும் போகவில்லை

ஊர் ஊராய் ஓடி,

உணவு, உடுப்பு...

அது கிடக்க - அல்லது

அது கிடைக்க,

படிப்பு படிப்பு என்று அலைந்து,

பல்கலைக்கழகம் சென்று, பட்டமும் பெற்று,

பட்டமளிப்பு விழாவுக்கு, பட்டாளத்துடன் போய்

படம் எடுத்து, பெரிசாக்கி - அதுக்கும் சட்டம் போட்டு - கடைசீல

அதை மாட்ட சுவரில்லை

அன்றரிந்தேன் உன்னிலையை.

நீ மட்டும் இல்லை - நானும்

வெறும் கட்டிடம் தானென்று.

அன்று...

நிமிர்ந்து நீ நிக்க, - உன்

நினைவாக எடுத்த படம்

கடைசிமட்டு இருந்ததுதான் - அதுவும்

கடைசி போரில் கைவிட்டு போனதல்லே

உயிர் பயத்தில் நான் இங்கு

உயர் பாதுகாப்பில் நீ அங்கு - அன்று

நிழலுக்காய் நட்டமரம் வேர்விட்டு - இன்று உன்னை

நிலைகுலைக்க போகுதாம்

அந்நிய நாட்டவர் எல்லாம்

அவனோட சேந்து, நாடகம் போட்டு,

அத்தனையும் அளித்துவிட்டு

நடைபிணமாய் எம்மை எல்லாம்

நாட்டை விட்டே துரத்திவிட்டு

எங்கள் சொந்த வீட்டை பாக்க

எமக்கே அனுமதிகுடுக்க

அண்ணாவும், தங்கையும் அத்தானும் - உன்னை

ஆசையா பாக்கவந்து

அத்தனையும் சொன்னார்கள்.

உனக்கு மட்டுமல்ல, உலகத்துக்கும் உதேநிலைதான்

இத்தனை கடந்தும்

இன்றைக்கும் சொல்கிறேன் நான்

எப்படியும் ஒருநாள் எம் முற்றம் மிதிப்போம்தானே!